تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی

تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه و  تبریز

بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی

جهت مراحل پذیرش و امتحان سطح

09143434064

برترین اساتید برای فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز و برترین اساتید برای فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در   ارومیه

تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز   تبریز, ولیعصر, آموزشگاه همام تبریزی بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی 09143434064 تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  تبریز, ولیعصر, آموزشگاه همام تبریزی   تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  09143434064 تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی 09143434064  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی 09143434064  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  تبریز, ولیعصر, آموزشگاه همام تبریزی تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی   تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  09143434064   تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی   تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی   09143434064 تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  09143434064  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  تبریز, ولیعصر, آموزشگاه همام تبریزی  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  

تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در تبریز بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی

تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه و  تبریز

بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی

جهت مراحل پذیرش و امتحان سطح

09143434064

 و  

تبریز, ولیعصر, آموزشگاه همام تبریزی

برترین اساتید برای فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز و برترین اساتید برای فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در   ارومیه

تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز   تبریز, ولیعصر, آموزشگاه همام تبریزی بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی 09143434064 تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  تبریز, ولیعصر, آموزشگاه همام تبریزی   تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  09143434064 تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی 09143434064  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی 09143434064  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  ارومیه بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  تبریز, ولیعصر, آموزشگاه همام تبریزی تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی   تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  09143434064   تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی   تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی   09143434064 تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  09143434064  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  تبریز, ولیعصر, آموزشگاه همام تبریزی  تدریس فیزیک برای آمادگی کنکور سراسری در  تبریز  بامتد های نوین آموزشی توسط دکتر داریوش طلعتی  

مهندسی فیزیک

Engineering physics is the study of the combined disciplines of physics, engineering and mathematics in order to develop an understanding of the interrelationships of these three disciplines. Fundamental physics is combined with problem solving and engineering skills, which then has broad applications. Career paths for Engineering physics is usually (broadly) "engineering, applied science or applied physics through research, teaching or entrepreneurial engineering". Coverage of Engineering physics can be one course, one curriculum, or one book. This interdisciplinary knowledge is designed for the continuous innovation occurring with technology.

علوم مهندسی یا فیزیک مهندسی رشته‌ای بین‌رشته‌ایست که هدف آن توسعهٔ پایه‌های نظری برای تحلیل پدیده‌های علمی و کاربردهای مهندسی آنها، آینده‌پژوهی در فناوری، و انتقال فناوری‌های نو به صنعت است.

ایده‌آل این رشته آن است که دانشجویان ویژگی‌های مثبت یک مهندس و یک دانشمند را توأمان بدست آورند. یک کارشناس علوم مهندسی باید بتواند مانند دانشمندان کنجکاوی، تفکر عمیق و انتقادی و قدرت مشاهده را جهت اکتشافات جدید مورد استفاده قرار دهد و مانند مهندسان خلاقیت، قابلیت‌های فنی و مهارت‌های حل مسئله را جهت پیشرفت جامعه به‌کار برد.

این رشته در ایران نیز از سال ۱۳۸۷ در دانشکدهٔ فنی دانشگاه تهران در مقطع کارشناسی راه‌اندازی شده‌است. پس از آن نیز دانشگاه‌های سلمان فارسی کازرون و صنعتی سیرجان این رشته را دایر کردند.

فیزیک مهندسی

این برنامۀ فیزیک کلاسیک و مدرن، شیمی و ریاضیات را با کاربردهای مهندسی در هم می‌تند. توانمندی اصلی این برنامه انعطاف‌پذیری آن است. پایهٔ قوی در فیزیک و ریاضیات با انتخاب درس‌های اختیاری مهندسی دانشجو را برای حل مسائل کاربردی آماده می‌کند.

علوم مهندسی محاسباتی

این برنامهٔ بین‌رشته‌ای اهمیت رشد محاسبات را برای حل مسائل علمی پیچیده و مسائل مهندسی مشخص می‌کند. طراحی این دوره بر اساس این دیدگاه انجام شده‌است که در صورت ترکیب مدل‌های ریاضی و مشاهدات تجربی با محاسبات علمی، مهندسین می‌توانند مسائلی را که به نظر غیر قابل حل می‌رسند، حل کنند.

در این گرایش، تمرکز بر پرورش مهارت‌های مورد نیاز برای مدل‌سازی، شبیه‌سازی و حل مسائل پیچیده‌است.

ریاضی مهندسی

این برنامه بین‌رشته‌ای با هدف فراهم‌آوردن فرصتی برای پرداختن به مطالعهٔ ریاضیات محض و کاربردی به‌عنوان مؤلفه‌های اصلی مهندسی مدرن طراحی شده‌است. با ترکیب درس‌هایی از ریاضیات محض، ریاضیات کاربردی، آمار، فیزیک و مهندسی، دانشجو می‌تواند برنامه‌ای را دنبال کند که نظری یا کاربردی یا هر دو باشد.

علوم مهندسی زیست محیطی

علوم مهندسی زیست محیطی، حوزه‌ای چندبرنامه‌ای است که نیازمند همراهی اصول فیزیکی، شیمیایی و زیست‌شناختی با تجزیه و تحلیل مهندسی برای محافظت محیط زیست و ترمیم آن است. رشتهٔ علوم مهندسی زیست محیطی درس‌هایی از گروه‌های گوناگون آموزشی را ترکیب می‌کند تا برنامه‌ای را که پایه‌ای قوی در علوم و مهندسی دارد، ایجاد کند.

Overview

Unlike traditional engineering disciplines, engineering science/physics is not necessarily confined to a particular branch of science or physics. Instead, engineering science/physics is meant to provide a more thorough grounding in applied physics for a selected specialty such as optics, quantum physics, materials science, applied mechanics, nanotechnology, microfabrication, mechanical engineering, electrical engineering, biophysics, control theory, aerodynamics, energy, solid-state physics, etc. It is the discipline devoted to creating and optimizing engineering solutions through enhanced understanding and integrated application of mathematical, scientific, statistical, and engineering principles. The discipline is also meant for cross-functionality and bridges the gap between theoretical science and practical engineering with emphasis in research and development, design, and analysis.

Engineering physics or engineering science degrees are respected academic degrees awarded in many countries. It is notable that in many languages the term for "engineering physics" would be directly translated into English as "technical physics". In some countries, both what would be translated as "engineering physics" and what would be translated as "technical physics" are disciplines leading to academic degrees, with the former specializes in nuclear power research, and the latter closer to engineering physics.^[5] In some institutions, engineering (or applied) physics major is a discipline or specialization within the scope of engineering science, or applied science.^[6][7][8]

In many universities, engineering science programs may be offered at the levels of B.Tech, B.Sc., M.Sc. and Ph.D. Usually, a core of basic and advanced courses in mathematics, physics, chemistry, and biology forms the foundation of the curriculum, while typical elective areas may include fluid dynamics, quantum physics, economics, plasma physics, relativity, solid mechanics, operations research, information technology and engineering, dynamical systems, bioengineering, environmental engineering, computational engineering, engineering mathematics and statistics, solid-state devices, materials science, electromagnetism, nanoscience, nanotechnology, energy, and optics. While typical undergraduate engineering programs generally focus on the application of established methods to the design and analysis of engineering solutions, undergraduate program in engineering science focuses on the creation and use of more advanced experimental or computational techniques where standard approaches are inadequate (i.e., development of engineering solutions to contemporary problems in the physical and life sciences by applying fundamental principles). Due to rigorous nature of the academic curriculum, an undergraduate major in engineering science or engineering physics is considered an honors program at some universities. Some examples of universities that offer engineering physics or engineering science programs include: University of British Columbia,^[9]University of Toronto,^[10] Simon Fraser University^[11] and Pennsylvania State University.^[12]

داریوش طلعتی

A New bi-Hamiltonian Burgers System

A bi-Hamiltonian Integrable Two Component Generalization of the third-Order Burgers Equation

Daryoush Talati and Refik Turhan

PDF

داریوش طلعتی

We announce a new bi-Hamiltonian integrable two-component system admitting the scalar 3rd-order Burgers equation as a reduction

داریوش طلعتی

Daryoush Talati and Refik Turhan

Symmetry, Integrability and Geometry: Methods and Applications (SIGMA)

SIGMA 7 (2011), 081, 8 pages  

   arXiv:1104.4034      http://dx.doi.org/10.3842/SIGMA.2011.081

On a Recently Introduced Fifth-Order Bi-Hamiltonian

 Equation and Trivially Related Hamiltonian Operators

Daryoush Talati and Refik Turhan

Department of Engineering Physics, Ankara University 06100 Tandogan Ankara, Turkey

Received April 25, 2011, in final form August 18, 2011

Published online August 20, 2011

Abstract

We show that a recently introduced fifth-order bi-Hamiltonian equation with a differentially constrained arbitrary function by A. de Sole, V.G. Kac and M. Wakimoto is not a new one but a higher symmetry of a third-order equation. We give an exhaustive list of cases of the arbitrary function in this equation, in each of which the associated equation is inequivalent to the equations in the remaining cases. The equations in each of the cases are linked to equations known in the literature by invertible transformations. It is shown that the new Hamiltonian operator of order seven, using which the introduced equation is obtained, is trivially related to a known pair of fifth-order and third-order compatible Hamiltonian operators. Using the so-called trivial compositions of lower-order Hamiltonian operators, we give nonlocal generalizations of some higher-order Hamiltonian operators.

Key words: bi-Hamiltonian structure; Hamiltonian operators.

pdf (275 Kb)   tex (11 Kb)

+                     داریوش طلعتی

Quantum Theory and Relativity

During the early decades of the 20th century, the field of theoretical physics was revolutionized by some startling new discoveries. These discoveries-quantum theory and relativity-had profound implications for our understanding of the universe and for the development of new technology. Quantum theory is concerned with the absorption and emission of energy by matter, and with the wavelike motion of matter.

This area of physics was developed by several scientists over a period of about thirty years, beginning at the start of the 20th century. Before the development of quantum theory, physicists had believed that energy could be absorbed or emitted in any amount, and that matter occupied a definite location in space. However, quantum theory showed that these conceptions were inaccurate. According to quantum theory, energy can only be absorbed or emitted in certain, discrete amounts, which are called quanta.

It is as if energy is transported in small "packets" that only exist in particular sizes. This finding can be seen in the frequencies of light and other radiation that are emitted by different kinds of atoms. Each atom only emits radiation having certain frequencies. These frequencies correspond to the amounts of energy that are released when the electrons that orbit around the nucleus of an atom move from a higher orbital path to a lower orbital path.

Another astonishing feature of quantum theory is that matter can exist both as a particle and as a wave. Experiments have shown that the electrons of an atom can behave as waves; for example, electrons can diffract, or bend, in the same way that light waves bend. One surprising implication of this wavelike property is that the precise location of a particle cannot be known with certainty. The other major discovery of the early 20th century physics was the theory of relativity.

Unlike quantum theory, relativity was largely the work of one man, a physicist named Albert Einstein. Einstein demonstrated that the speed of light is constant, regardless of the motion of the observer. Einstein showed that, contrary to the assumptions of classical physics, time and motion are not constant, but relative to the observer. If a spaceship could move at an extremely high speed, time would pass considerably more slowly on that spaceship than for people who stayed on the earth. Moreover, the spaceship will appear to become shorter as its speed increases, and the mass of the spaceship would increase as its speed increased.

One of the bewildering ideas from Einstein's theory of relativity is the notion that time can be added to the three dimensions of space-length, width, and height-as a fourth dimension. According to the theory of relativity, massive objects cause a distortion, or warping, of this four-dimensional space-time continuum.

But because the speed of light is constant, light will follow a straight line through space-time, and its motion will appear to be warped as it moves through space that is distorted by massive objects such as stars or planets. Another astonishing implication of the theory of relativity is that matter and energy are interchangeable.

This is the basis for Einstein's famous formula, E = mc2, which states that energy equals mass times the speed of light squared. This idea is the basis for atomic energy, which allows for the release of energy by destroying a small amount of matter when the nucleus of an atom is divided, or split.

Today, thanks to the efforts of Einstein and the other physicists of the early 20th century, the study of theoretical physics is based largely on the ideas of quantum theory and relativity. Also, much of our modern technology-from electronics to nuclear power-is based on the ideas that were developed during this exciting period in the history of science.

DARYOUSH TALATI

When you ask an astronomer about the James Webb Space Telescope's orbit, they'll tell you something that sounds like it came from a science-fiction novel. The Webb won't be orbiting the Earth –instead we will send it almost a million miles out into space to a place called "L2."

L2 is short-hand for the second Lagrange Point, a wonderful accident of gravity and orbital mechanics, and the perfect place to park the Webb telescope in space. There are five so-called "Lagrange Points" - areas where gravity from the sun and Earth balance the orbital motion of a satellite. Putting a spacecraft at any of these points allows it to stay in a fixed position relative to the Earth and sun with a minimal amount of energy needed for course correction.

The term L2 may sound futuristic and mysterious, but the name actually honors a Mathematician born in 1736. The Lagrange points were named after the Italian-born mathematician and astronomer Joseph-Louis Lagrange, who made important contributions to classical and celestial mechanics. Lagrange studied the "three-body problem" (so-called because three bodies are orbiting each other) for the Earth, sun, and moon in 1764, and by 1772 he had found the solution; there are five stable points at which you could put an object and have it stay fixed in place relative to the other two.

In the case of L2, this happens about 930,000 miles away from the Earth in the exact opposite direction from the sun. The Earth, as we know, orbits the sun once every year. Normally, an object almost a million miles farther out from the sun should move more slowly, taking more than a year to complete its orbit around the sun. However, at L2, exactly lined up with both the sun and Earth, the added gravity of the two large bodies pulling in the same direction gives a spacecraft an extra boost of energy, locking it into perfect unison with the Earth's yearly orbit. The Webb telescope will be placed slightly off the true balance point, in a gentle orbit around L2.


The James Webb Space Telescope relative to the Hubble telescope's orbit around the Earth. Credit: NASA

Why send the Webb telescope all the way out to L2? When astronomers began to think about where the Webb telescope should be placed in space, there were several considerations to keep in mind. To begin with, the Webb telescope will view the universe entirely in infrared light, what we commonly think of as heat radiation. To give the telescope the best chance of detecting distant, dim objects in space, the coldest temperatures possible are needed.

"A huge advantage of deep space (like L2) when compared to Earth orbit is that we can radiate the heat away," said Jonathan P. Gardner, the Deputy Senior Project Scientist on the Webb Telescope mission and Chief of the Observational Cosmology Laboratory at NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Md. "Webb works in the infrared, which is heat radiation. To see the infrared light from distant stars and galaxies, the telescope has to be cold. Webb's large sunshield will protect it from both Sunlight and Earthlight, allowing it to cool to 225 degrees below zero Celsius (minus 370 Fahrenheit)." For the sunshield to be effective, Webb will need to be an orbit where the sun and Earth are in about the same direction.

With the sun and the Earth in the same part of the sky, the Webb telescope will enjoy an open, unimpeded view of the universe. In comparison, the Hubble Space Telescope is in low-Earth orbit where it goes in and out of the Earth's shadow every 90 minutes. Hubble's view is blocked by the Earth for part of each orbit, limiting where the telescope can look at any given time.

The Spitzer Space Telescope, another infrared telescope, is in orbit around the sun and drifting away from the Earth. Spitzer is already more than 100 million kilometers (60 million miles) away from the Earth, and eventually its path will take it to the other side of the sun. Once we can no longer communicate with Spitzer that means it is at the end of its mission life.

> Click on image to view animation.
This animation shows the Webb Telescope spacecraft orbiting far from the Earth. Credit: NASA/Chris Meaney (HTSI) In contrast, a major perk of parking at L2 is the ease of communications. Essentially, the Webb telescope will always be at the same point in space. "We can have continuous communications with Webb through the Deep Space Network (DSN)," Gardner said. "During routine operations, we will uplink command sequences and downlink data up to twice per day, through the DSN. The observatory can perform a sequence of commands (pointing and observations) autonomously. Typically, we will upload a full week's worth of commands at a time, and make updates daily as needed."

Even before the Webb telescope, L2 has been known to astronomers as a good spot for space-based observatories. There are already several satellites in the L2 orbit, including the Wilkinson Microwave Anisotropy Probe, and the Herschel and Planck space observatories. But there's plenty of room for another neighbor, and the Webb telescope will be heading out to L2 in the near future.

The Webb telescope is a joint project of NASA, the European Space Agency and the Canadian Space Agenc

DARYOUSH TALATI

daryoush talati

This artist's conception shows a nearly invisible ring around Saturn — the largest of the giant planet's many rings. It was discovered by NASA's Spitzer Space Telescope. Image credit: NASA/JPL-Caltech/Keck
› Full image and caption
› Related animation PASADENA, Calif. -- NASA's Spitzer Space Telescope has discovered an enormous ring around Saturn -- by far the largest of the giant planet's many rings.

The new belt lies at the far reaches of the Saturnian system, with an orbit tilted 27 degrees from the main ring plane. The bulk of its material starts about six million kilometers (3.7 million miles) away from the planet and extends outward roughly another 12 million kilometers (7.4 million miles). One of Saturn's farthest moons, Phoebe, circles within the newfound ring, and is likely the source of its material.

Saturn's newest halo is thick, too -- its vertical height is about 20 times the diameter of the planet. It would take about one billion Earths stacked together to fill the ring.

"This is one supersized ring," said Anne Verbiscer, an astronomer at the University of Virginia, Charlottesville. "If you could see the ring, it would span the width of two full moons' worth of sky, one on either side of Saturn." Verbiscer; Douglas Hamilton of the University of Maryland, College Park; and Michael Skrutskie, of the University of Virginia, Charlottesville, are authors of a paper about the discovery to be published online tomorrow by the journal Nature.

This picture shows a slice of Saturn's largest ring, as seen in infrared light by NASA's Spitzer Space Telescope. Image credit: NASA/JPL-Caltech/Univ. of Virginia
› Full image and caption An artist's concept of the newfound ring is online at http://www.nasa.gov/mission_pages/spitzer/multimedia/spitzer-20091007a.html .

The ring itself is tenuous, made up of a thin array of ice and dust particles. Spitzer's infrared eyes were able to spot the glow of the band's cool dust. The telescope, launched in 2003, is currently 107 million kilometers (66 million miles) from Earth in orbit around the sun.

The discovery may help solve an age-old riddle of one of Saturn's moons. Iapetus has a strange appearance -- one side is bright and the other is really dark, in a pattern that resembles the yin-yang symbol. The astronomer Giovanni Cassini first spotted the moon in 1671, and years later figured out it has a dark side, now named Cassini Regio in his honor. A stunning picture of Iapetus taken by NASA's Cassini spacecraft is online at http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA08384 .

Saturn's newest addition could explain how Cassini Regio came to be. The ring is circling in the same direction as Phoebe, while Iapetus, the other rings and most of Saturn's moons are all going the opposite way. According to the scientists, some of the dark and dusty material from the outer ring moves inward toward Iapetus, slamming the icy moon like bugs on a windshield.

"Astronomers have long suspected that there is a connection between Saturn's outer moon Phoebe and the dark material on Iapetus," said Hamilton. "This new ring provides convincing evidence of that relationship."

This diagram illustrates the extent of the largest ring around Saturn, discovered by NASA's Spitzer Space Telescope. The ring is huge, and far from the gas planet and the rest of its majestic rings. Image credit: NASA/JPL-Caltech
› Full image and caption Verbiscer and her colleagues used Spitzer's longer-wavelength infrared camera, called the multiband imaging photometer, to scan through a patch of sky far from Saturn and a bit inside Phoebe's orbit. The astronomers had a hunch that Phoebe might be circling around in a belt of dust kicked up from its minor collisions with comets -- a process similar to that around stars with dusty disks of planetary debris. Sure enough, when the scientists took a first look at their Spitzer data, a band of dust jumped out.

The ring would be difficult to see with visible-light telescopes. Its particles are diffuse and may even extend beyond the bulk of the ring material all the way in to Saturn and all the way out to interplanetary space. The relatively small numbers of particles in the ring wouldn't reflect much visible light, especially out at Saturn where sunlight is weak.

"The particles are so far apart that if you were to stand in the ring, you wouldn't even know it," said Verbiscer.

Spitzer was able to sense the glow of the cool dust, which is only about 80 Kelvin (minus 316 degrees Fahrenheit). Cool objects shine with infrared, or thermal radiation; for example, even a cup of ice cream is blazing with infrared light. "By focusing on the glow of the ring's cool dust, Spitzer made it easy to find," said Verbiscer.

These observations were made before Spitzer ran out of coolant in May and began its "warm" mission.

This diagram highlights a slice of Saturn's largest ring. The ring (red band in inset photo) was discovered by NASA's Spitzer Space Telescope, which detected infrared light, or heat, from the dusty ring material. Spitzer viewed the ring edge-on from its Earth-trailing orbit around the sun. Hubble image credit: NASA/ESA/STScI/AURA
› Full image and caption NASA's Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif., manages the Spitzer Space Telescope mission for NASA's Science Mission Directorate, Washington. Science operations are conducted at the Spitzer Science Center at the California Institute of Technology, also in Pasadena. Caltech manages JPL for NASA. The multiband imaging photometer for Spitzer was built by Ball Aerospace Corporation, Boulder, Colo., and the University of Arizona, Tucson. Its principal investigator is George Rieke of the University of Arizona

daryoush talati

Image of the Day Gallery

daryoush talati

The summit of South America’s Llullaillaco Volcano has an elevation of 22,110 feet above sea level, making it the highest historically active volcano in the world. The current stratovolcano--a cone-shaped volcano built from successive layers of thick lava flows and eruption products like ash and rock fragments--is built on top of an older stratovolcano. The last explosive eruption of the volcano, based on historical records, occurred in 1877.

This photograph of Llullaillaco, taken from aboard the International Space Station, illustrates an interesting volcanic feature known as a coulée. Coulées are formed from highly viscous, thick lavas that flow onto a steep surface. As they flow slowly downwards, the top of the flow cools and forms a series of parallel ridges oriented at 90 degrees to the direction of flow (somewhat similar in appearance to the pleats of an accordion). The sides of the flow can also cool faster than the center, leading to the formation of wall-like structures known as flow levees. Llullaillaco is also a well-known archaeological site; the mummified remains of three Inca children, ritually sacrificed 500 years ago, were discovered on the summit in 1999.

Image Credit: NASA

PhD and Research Fellowships for Foreign Citizens in TURKEY

Applications to the Scientific and Technological Research Council of Turkey (TÜBİTAK) for PhD and Research fellowships within the framework of the PhD and Research Fellowship Programmes for Foreign Citizens were assessed at the Fellowship Committee Meeting on 19/11/2009. Consequently, PhD students and postdoctoral researchers on the following lists were granted TÜBİTAK fellowships.

Please see the page for the list of fellows for the 2nd period of 2009 within the PhD Fellowship Programme for Foreign Citizens.

Please see the page for the list of fellows for the 2nd period of 2009 within the Research Fellowship Programme for Foreign Citizens. 

daryoush talati

داریوش طلعتی

DARYOUSH TALATI

DARYOUSH TALATİ

PASADENA, Calif. -- NASA's Spitzer Space Telescope has discovered an enormous ring around Saturn -- by far the largest of the giant planet's many rings.

The new belt lies at the far reaches of the Saturnian system, with an orbit tilted 27 degrees from the main ring plane. The bulk of its material starts about six million kilometers (3.7 million miles) away from the planet and extends outward roughly another 12 million kilometers (7.4 million miles). One of Saturn's farthest moons, Phoebe, circles within the newfound ring, and is likely the source of its material.

Saturn's newest halo is thick, too -- its vertical height is about 20 times the diameter of the planet. It would take about one billion Earths stacked together to fill the ring.

"This is one supersized ring," said Anne Verbiscer, an astronomer at the University of Virginia, Charlottesville. "If you could see the ring, it would span the width of two full moons' worth of sky, one on either side of Saturn." Verbiscer; Douglas Hamilton of the University of Maryland, College Park; and Michael Skrutskie, of the University of Virginia, Charlottesville, are authors of a paper about the discovery to be published online tomorrow by the journal Nature.

This picture shows a slice of Saturn's largest ring, as seen in infrared light by NASA's Spitzer Space Telescope. Image credit: NASA/JPL-Caltech/Univ. of Virginia
› Full image and caption An artist's concept of the newfound ring is online at http://www.nasa.gov/mission_pages/spitzer/multimedia/spitzer-20091007a.html .

The ring itself is tenuous, made up of a thin array of ice and dust particles. Spitzer's infrared eyes were able to spot the glow of the band's cool dust. The telescope, launched in 2003, is currently 107 million kilometers (66 million miles) from Earth in orbit around the sun.

The discovery may help solve an age-old riddle of one of Saturn's moons. Iapetus has a strange appearance -- one side is bright and the other is really dark, in a pattern that resembles the yin-yang symbol. The astronomer Giovanni Cassini first spotted the moon in 1671, and years later figured out it has a dark side, now named Cassini Regio in his honor. A stunning picture of Iapetus taken by NASA's Cassini spacecraft is online at http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA08384 .

Saturn's newest addition could explain how Cassini Regio came to be. The ring is circling in the same direction as Phoebe, while Iapetus, the other rings and most of Saturn's moons are all going the opposite way. According to the scientists, some of the dark and dusty material from the outer ring moves inward toward Iapetus, slamming the icy moon like bugs on a windshield.

"Astronomers have long suspected that there is a connection between Saturn's outer moon Phoebe and the dark material on Iapetus," said Hamilton. "This new ring provides convincing evidence of that relationship."

This diagram illustrates the extent of the largest ring around Saturn, discovered by NASA's Spitzer Space Telescope. The ring is huge, and far from the gas planet and the rest of its majestic rings. Image credit: NASA/JPL-Caltech
› Full image and caption Verbiscer and her colleagues used Spitzer's longer-wavelength infrared camera, called the multiband imaging photometer, to scan through a patch of sky far from Saturn and a bit inside Phoebe's orbit. The astronomers had a hunch that Phoebe might be circling around in a belt of dust kicked up from its minor collisions with comets -- a process similar to that around stars with dusty disks of planetary debris. Sure enough, when the scientists took a first look at their Spitzer data, a band of dust jumped out.

The ring would be difficult to see with visible-light telescopes. Its particles are diffuse and may even extend beyond the bulk of the ring material all the way in to Saturn and all the way out to interplanetary space. The relatively small numbers of particles in the ring wouldn't reflect much visible light, especially out at Saturn where sunlight is weak.

"The particles are so far apart that if you were to stand in the ring, you wouldn't even know it," said Verbiscer.

Spitzer was able to sense the glow of the cool dust, which is only about 80 Kelvin (minus 316 degrees Fahrenheit). Cool objects shine with infrared, or thermal radiation; for example, even a cup of ice cream is blazing with infrared light. "By focusing on the glow of the ring's cool dust, Spitzer made it easy to find," said Verbiscer.

These observations were made before Spitzer ran out of coolant in May and began its "warm" mission.

This diagram highlights a slice of Saturn's largest ring. The ring (red band in inset photo) was discovered by NASA's Spitzer Space Telescope, which detected infrared light, or heat, from the dusty ring material. Spitzer viewed the ring edge-on from its Earth-trailing orbit around the sun. Hubble image credit: NASA/ESA/STScI/AURA

دانشمندان به تکنیک فشردن نور دست یافتند

فیزیکدانان دانشگاه تورنتو موفق شدند برای اولین بار تکنیکی را برای فشردن نور ابداع کنند.

این دانشمند‌ان تکنیک جدیدی را ابداع کرده‌اند که به کمک آن می‌توان نور را به اندازه کوآنتوم های بنیادی محدود کرد.

این یافته راه را برای کاربردهای بالقوه در اندازه‌گیری‌های فوق‌العاده دقیق و حساس، ساخت نسل آینده ساعت‌های اتمی، انجام محاسبات کوانتومی به شیوه‌های نوین و بالاخره اساسی‌ترین درک انسان از کائنات، هموار خواهد کرد.

کریستر شالم، راب آدامسون و آفرایم اشتنبرگ، فیزیکدانان دپارتمان فیزیک و مرکز اطلاعات کوانتومی و کنترل کوانتوم در دانشگاه تورنتوی کانادا این تحقیق را به انجام رسانده‌اند.

 علم اندازه‌گیری دقیق در واقع قلب تمام علوم آزمایشی است. هر چه بتوانیم چیزی را دقیق‌تر اندازه‌گیری و سنجش کنیم، می‌توانیم اطلاعات بهتری درباره آن به دست بیاوریم.

در جهان کوانتوم، جایی که اجرام و اشیا به کوچکترین اندازه خود می‌رسند، دقت در اندازه‌گیری بسیار اهمیت پیدا می‌کند. بر همین اساس نور یکی از دقیق ترین ابزار اندازه‌گیری در دانش فیزیک محسوب می‌شود، اما در جهان فن‌آوری مدرن کوآنتومی محدودیت‌های خود را نیز دارد. کوچکترین ذره نور یک فوتون است و آنقدر کوچک است که یک لامپ معمولی در یک تریلیون ثانیه میلیاردها فوتون آزاد می‌کند، به رغم ماهیت عجیب و غیر قابل تصور این ذرات کوچک، فن‌آوری‌های پیشرفته کوانتومی برای ذخیره و اصلاح اطلاعات به فوتونهای منفرد و مجزا وابسته است؛ بنابراین با دستیابی به فن‌آوری فشردن نور می‌توان به اطلاعات جدید و بسیار متفاوت و مفیدی برای ادامه تحقیقات در عرصه علوم مختلف دست پیدا کرد.

سرد کردن و گرم‌کردن هوشمند در نانوسیال‌ها

 نانوسیال‌ها می‌توانند به‌عنوان مواد هوشمند عمل کنند و بین وضعیت اتلاف زیاد و مؤثر گرما (روشن) و وضعیت اتلاف کم گرما (خاموش)، تغییر وضعیت دهند. گرم‌کردن و سردکردن برای رسیدن به عملکردهای بهینه در هر افزاره فناورانه اهمیت زیادی دارد.

همرفت ("Convection") یک فرایند اساسی برای انتقال گرما در سیال‌ها است. این فرآیند در تعداد زیادی از پدیده‌های طبیعی از قبیل گردش هوا در اتمسفر و گردش آب در اقیانوس‌ها نقش اساسی دارد و در کاربردهای  بی‌شماری که در آنها سردکردن و عایق‌ گرمایی مهم هستند، اهمیت زیادی دارد. اضافه کردن مقداری نانوذرات به‌صورت سوسپانسیون به یک سیال و به اصطلاح ایجاد یک نانوسیال، قدرت انتقال گرمای سیال را به شدت افزایش می‌دهد، هر چند که دلیل این افزایش هنوز کاملاً مشخص نیست.

در گذشته توجه دانشمندان و مهندسان بیشتر روی اتلاف مقادیر زیاد گرما متمرکز شده بود، آنها اعتقاد داشتند که اتلاف زیاد گرما از گرم‌شدن بیش از حد افزاره جلوگیری می‌کند و در نتیجه راندمان آن را افزایش می‌دهد. در سال‌های اخیر به دلیل فقدان منابع فراوان انرژی پاک و گسترش بسیار زیاد افزاره‌هایی از قبیل تلفن‌های همراه و لپ‌تاپ‌ها که از باتری استفاده می‌کنند، نیاز به مدیریت هوشمند منابع و جلوگیری از اتلاف انرژی، بیشتر نمایان شده است.

اکنون گی دونزِِلی، روبرت سرگینو و آلبرت وایلانتی، فیزیکدانان دانشگاه میلان نشان داده‌اند که یک دسته‌ی خاصی از نانوسیال‌ها می‌توانند به‌عنوان یک ماده هوشمند عمل کرده و مانند شیر گرما برای کنترل جریان گرما استفاده شوند.

این نانوسیال‌ها به آسانی ‌می‌توانند یا در حالت"کم" (در این حالت انتقال گرما کم است) یا در حالت "زیاد" (در این حالت انتقال گرما زیاد است)، تنظیم شوند.

این محققان نتایج خود را تحت عنوان "انتقال زیست‌پایدار گرما در یک نانوسیال" در مجله‌ی Physical Review Letters منتشر کرده‌اند.

شکل گیری فناوری و علوم نانو

برخی از رویدادهای مهم تاریخی در شکل گیری فناوری و علوم نانو

تاریخ رویدادهای مهم در زمینه فناوری نانو
1857 مایکل فارادی محلول کلوئیدی طلا را کشف کرد
1905 تشریح رفتار محلول‌های کلوئیدی توسط آلبرت انیشتین
1932 ایجاد لایه‌های اتمی به ضخامت یک مولکول توسط لنگمویر (Langmuir)
1959 فاینمن ایده " فضای زیاد در سطوح پایین " را برای کار با مواد در مقیاس نانو مطرح کرد
1974 برای اولین بار واژه فناوری نانو توسط نوریو تانیگوچی بر زبانها جاری شد
1981 IBM دستگاهی اختراع کرد که به کمک آن می‌توان اتم‌ها را تک تک جا‌به‌جا کرد.
1985 کشف ساختار جدیدی از کربن C60
1990 شرکت IBM توانایی کنترل نحوه قرارگیری اتم‌ها را نمایش گذاشت
1991 کشف نانو لوله‌های کربنی
1993 تولید اولین نقاط کوانتومی با کیفیت بالا
1997 ساخت اولین نانو ترانزیستور
2000 ساخت اولین موتور DNA
2001 ساخت یک مدل آزمایشگاهی سلول سوخت با استفاده از نانو لوله
2002 شلوارهای ضدلک به بازار آمد
2003 تولید نمونه‌های آزمایشگاهی نانوسلول‌های خورشیدی
2004 تحقیق و توسعه برای پیشرفت در عرصه فناوری‌نانو ادامه دارد

فن آوری نانو چیست؟
فناوری‌نانو واژه‌ای است کلی که به تمام فناوری‌های پیشرفته در عرصه کار با مقیاس نانو اطلاق می‌شود. معمولاً منظور از مقیاس نانوابعادی در حدود 1nm تا 100nm می‌باشد. (1 نانومتر یک میلیاردیم متر است).

کشف نمک در قمر کیوان و احتمال وجود اقیانوس مایع بر سطح آن

دانشمند‌ان با مطالعه روی اندازه‌گیری‌ها و ارزیابی‌های انجام شده از سوی فضاپیمای «کاسینی» در درون تپه‌های یخی در قمر سیاره کیوان، نمک پیدا کرده‌اند.

این کپه‌های یخی در قمر «انسلادوس» کشف شده‌اند و وجود آنها می‌تواند دلیلی بر وجود یک اقیانوس مایع بر سطح این قمر باشد.

بر اساس این تحقیق فضاپیمای کاسینی در گردش تحقیقاتی روز نهم اکتبر گذشته برفراز یک تپه یخی پرواز کرده و وزن مولکولی مواد شیمیایی در این تپه یخی را اندازه‌گیری کرد.

بر اساس این گزارش که در مجله نیوسانتستیت منتشر شده، فرانک پستبرگ ــ پژوهشگر انستیتو فیزیک هسته‌یی «ماکس پلانک» در آلمان - و دستیاران وی در این پژوهش آثاری از سدیم را در قالب نمک و بیکربنات سدیم کشف کرده‌اند.

محققان چنین فرض می‌کنند که این مواد شیمیایی می‌توانند از هسته سنگی انسلادوس منشاء گرفته باشند و بنابراین برای رسیدن به یک تپه یخی باید از درون این هسته و از طریق آب مایع نفوذ کرده باشند، این در حالی است که در مشاهدات قبلی از زمین در سال 2007 هیچ نشانه‌ای از سدیم بر سطح این قمر مشاهده نشده بود.

داریوش طلعتی داریوش طلعتی  daryoush talati   daryoush talati   

همجوشی هسته‌ای شبیه‌سازی شد

دوشنبه 17 فروردین 1388 - دانشمندان موفق به ساخت اولین لیزر شبیه‌ساز همجوشی خورشیدی شدند  

این لیزر که ساخت آن 12 سال به طول انجامیده مرکز ملی احتراق آمریکا (NIF) را تشکیل می‌دهد که وظیفه آن بررسی دقیق چگونگی تولید انرژی در خورشید است.

یکی از اهداف این آزمایش رسیدن به یکی از منایع عظیم انرژی پاک حاصل از همجوشی است.

همجوشی در درون ستاره‌ها به کمک فشار جاذبه‌ای بسیار زیاد در حدود 10 میلیون درجه سانتی‌گراد رخ می‌دهد. به دلیل پایین بودن این فشار در سطح زمین شرایط دمای همجوشی به 100 میلیون درجه سانتی‌گراد می‌رسد

دانشمندان در مرکز NIF برای رسیدن به این دمای بالا از انرژی 1.8 مگاژولی لیزرها بهره می‌برند.

آزمایش اصلی در ماه ژوئن شروع می‌شود و در طول آن 192 لیزر قدرتمند پرتو‌های خود را بر روی یک قرص نازک از سوخت هیدروژنی متمرکز می‌کنند. در جریان همجوشی هیدروژن به ایزوتوپ‌هایی به نام دوتریوم و تریتیوم تبدیل می‌شود.

اگر دانشمندان NIF موفق به انجام این آزمایش شوند، انرژی خروجی 10 تا 100 برابر میزان انزژی ورودی خواهد بود. 

داریوش طلعتی

مهندسی فیزیک

تو تعریف این رشته گفته میشه که برای تامین نیاز بخش های بسیار پرشتاب صنعت و تکنولوژی نیاز به افرادی وجود داره که در کنار تسلط بر فیزیک بنیادی نظری و آزمایشگاهی متدولوژی و کاربردهای مهندسی رو خوب بلد باشن. در این راستا در کشورهای امریکا و آلمان به خصوص روی 3 زمینه تخصصی با فرصت های شغلی بسیار امیدوارکننده زیر در فیزیک مهندسی تمرکز و سرمایه گذاری میشه:
- تکنولوژی لیزر
- فیزیک بیوپزشکی
- صوت و ارتعاشات
این رشته ها با یک محیط تحقیقاتی بسیار خوب در زمینه آخرینموضوعات تحقیقاتی عجین اند.
تو دوره لیسانس هدف فقط آماده کردن دانشجویان با اصول مقدماتی و بنیادی ریاضی، فیزیک و علوم مهندسیه. (معمولا 3 ساله)
تو دوره فوق لیسانس هدف یادگیری ابزارهای حل مشکلات تکنولوژی پیشرفته امروزه که میشه به بعضی روشهای آزمایشگاهی خاص ،اصول تحلیل عددی و شبیه سازی اشاره کرد.

کمک به دوستان

با سلام 

 دوستانی که در رشته فیزیک تحصیل میکنند میتوانند کتابهای الکترونیکی مورد نیازشان را به آدرس ایمیل من ارسال نمایند. اگر تونستم بصورتpdf به ایمیلتان ارسال میکنم.

داریوش طلعتی داریوش طلعتی  daryoush talati   daryoush talati    

FİZİK MÜHENDİSLİĞİ ANABİLİM DALI - Ankara Üniversitesi

1943yılında Fen Fakültesinin kurulmasıyla faaliyete geçen Fizik Bölümü 4 yıllık fizik lisansına paralel olarak, 1954 yılında 5 yıllık Fizik Yüksek Mühendisliği öğretimini de başlatmıştır. 1976 da çıkan öğretim ve sınav yönetmeliğiyle Fizik Bölümünde 4 yıllık Fizik lisansı ve 4 yıllık Fizik Mühendisliği lisansı adı altında iki farklı program açılmış; Fizik Yüksek Mühendisliği ise Fizik Yüksek Lisansına eşdeğer sayılarak lisansüstü eğitim kesimine kaydırılmıştır. 1981 yılında 2547 sayılı YÖK yasasıyla 4 yıllık Fizik Mühendisliği programı, yeni oluşturulan ' Fizik Mühendisliği Bölümü' ne verilmiştir 

داریوش طلعتی  daryoush talati      

daryoush talati  shrodinger equation _time depending phenomena

پلاسماهای ژئوفیزیکی

پلاسماها نه تنها در کیهان ، بلکه در منظومه شمسی ما نیز فراوانند . حتی در همین همسایگی زمین ، همه ماده ی روی ارتفاع 100 کیلومتری در داخل و بالای یونسفر می باید با استفاده از روشهای ژئوفیزیک پلاسما بررسی شوند . تعداد زیادی از پلاسماهای ژئوفیزیکی مختلف با گستره ی زیادی از پارامترهای مشخصه مانند چگالی و دما وجود دارند .

باد خورشیدی

خورشید ، ناشی از انبساط فرا صوتی تاج خورشیدی ، پلاسمایی یا رسانش بالا را در سرعتهای فراصوتی ، حدود 500 به درون فضای بین سیاره ای گسیل می کند .

این پلاسما ، (باد خورشیدی ) نامیده می شود و عمدتا شامل الکترونها و پروتونها با آمیزه ای از 5 % یونهای هلیم است . به علت رسانش بالا ، میدان مغناطیسی خورشیدی در پلاسما منجمد می شود ( نظیر مورد یک ابررسانا ) و توسط باد خورشیدی در حال گسترش به سمت بیرون کشیده می شود . مقادیر نوعی چگالی الکترونی و دما در باد خورشیدی نزدیک زمین عبارتند از ) . میدان مغناطیسی بین سیاره ای در حدود است .

باد خورشیدی در برخوردش با میدان دوقطبی مغناطیسی زمین نمی تواند بسادگی در آن نفوذ کند ولی کند شده و به مقدار زیادی حول آن انحراف می یابد . چون باد خورشیدی با سرعت فراصوتی  به مانع بر می خورد لذا یک موج ضربه (شوک) کمانی تولید می شود که در آن پلاسما کند شده و کسر مهمی از انرژی جنبشی ذرات به انرژی گرمایی تبدیل می شود . ناحیه گرماییده پلاسمای فروصوتی واقع در پشت شوک کمانی ، غلاف مغناطیسی نامیده می شود . پلاسمای آن چگالتر و گرمتر از پلاسمای باد خورشیدی بوده ومقادیر و شدت میدان مغناطیسی در این ناحیه بالاترند.

مغناطوسپهر

پلاسمای باد خورشیدی شوک دیده در غلاف مغناطیسی ، نمی تواند به بسادگی به میدان مغناطیسی زمین نفوذ کند ، بلکه عموما حول آن منحرف می شود . این کار نتیجه ای از این واقعیت است که خطوط میدان مغناطیسی بین سیاره ای نمی تواند به خطوط میدان زمین نفوذ کند و اینکه ذرات باد خورشیدی نم توانند خطوط میدان بین سیاره ای را ناشی از ویژگی انجمادی مذکور در پلاسمای بشدت رسانا ، ترک کنند . مرز جدایی دو ناحیه ی مختلف ، مغناطو سپهر نام گرفته است . فشار جنبشی پلاسمای باد خورشیدی قسمت خارجی میدان دو قطبی زمین را وا می پیچد . باد خورشیدی این میدان را در سمت جلو متراکم می کند ، در حالیکه همین میدان مغناطیسی در شب سمت (در پشت) رو به بیرون تا درون یک دم مغناطیسی دراز ، که تا ورای مدار ماه گسترده است ، کشیده می شود .

پلاسمای داخل مغناطو سپهر عمدتا شامل الکترونها و  پروتونها است و تولید این ذرات از باد خورشیدی و یونسفر زمین سرچشمه می گیرند . بعلاوه مغناطوسپهر حاوی درصد کمی از یونهای با منشا یونسفری و تعدادی یونهای ناشی از باد خورشیدی است و البته پلاسمای داخل مغناطو سپهر توزیع یکنواختی ندارد ، بلکه به نواحی مختلفی با چگالی ها و دماهای کاملا متفاوتی گروه بندی شده اند .

کمربند تششعی بر روی خطوط میدان دو قطبی تقریبا از 2 تا (، شعاع زمین مساوی 6371 کیلومتر ) قرار دارد . این کمر بند شامل الکترونها و یونهای پر انرژی است که در راستای خطوط میدان حرکت کرده و بین دو نیمکره به جلو و عقب نوسان می کنند . چگالی و دماهای معمولی الکترون در کمربند تششعی برابر است . دامنه شدت میدان مغناطیسی تقریبا 100 تا 1000 گسترده است .

عمده ی پلاسمای دم مغناطیسی در حوالی صفحه ی میانی دم در برگه لاسمایی به ضخامت حدود 10 ، متمرکز است . در نزدیکی زمین ، این برگه ی پلاسما به شفق یونسفری به عرض جغرافیایی بالا و در راستای خطوط میدان می رسد . چگالی و دمای میانگین الکترون در برگه ی پلاسما برابر و و با است . بخش خارجی دم مغناطیسی (آویز دم مغناطیسی ) نامیده می شود . این ناحیه حاوی پلاسمای بسیار رقیقی با مقادیر نوعی برای چگالی الکترونی و دما و شدت میدان مغناطیسی ، به ترتیب برابر با و و با است .

یونسفر

نور فرابنفش خورشیدی تابیده بر اتمسفر (جو) زمین ، کسری از ذرات خنثای جو را  یونیده می کند . در ارتفای بالاتر از 80 کیلومتری ، بر خوردها بسیار کمتر از آنند که مجال باز ترکیب سریعی در میان باشد و لذا در آنجا یک تجمع یونیده دایمی موسوم به یونسفر تشکیل می شود . چگالی ها و دماهای نوعی یونسفر در نیمه عرض جغرافیایی آن عبارتند از . شدت میدان مغناطیسی از مرتبه 10 است .

یونسفر تا ارتفاع نسبتا بالا گسترده است ، و در عرضهای جغرافیایی پایین و متوسط به تدریج به درون پلاسما سپهر رسوخ می کند . پلاسمای سپهر عبارت از یک حجم چنبره ای شکل در داخل کمربند تششعی است . این حجم شامل یک پلاسمای سرد ولی چگالی با منشا یونسفری است .

که همراه با زمین می چرخد . در صفحه ی استوایی ، پلاسماسپهر تا حدود گسترده است . جایی که در آن چگالی با کاهش تیزی به حدود می رسد این مرز را پلاسما پوز می نامند .

در عرض جغرافیایی بالا ، الکترونهای موجود در برگه پلاسما می توانند در راستای خطوط میدان مغناطیسی ، تا ارتفاعات یونسفری پایین آیند ، که در آنجا با ذرات خنثای جو برخورد کرده و آنها را یونیده می کنند . فوتونهای گسیلیده از این روند ، به صورت یک محصول جانبی ، نور شفق قطبی را تولید می کند . این شفقها نوعا در داخل (شفق تخم مرغی ) که این یکی شامل ردپاهایی از آن خطوط میدانی است که رگه های برگه ی پلاسما را بهم می دوزند . در داخل شفق تخم مرغی جام  قطبی قرار دارد که توسط خطوط میدان متصل به آویز دم مغناطیسی دوخته می شود .

برق افشانه استوایی

سیستمهای جریان مربوط به نیمکره های شمالی و جنوبی در استوایی مغناطیسی زمین به همدیگر می خورند ، و یک جریان گسترده ی تقریبا شبه افشانی را در یونسفر ، به نام (برق افشان ) استوایی به وجود می آورند . اما این برق افشان آن قدر شدید نخواهد بود ، که در صورت تشکلش تنها ، از تراکم جریان می بود  . شکل هندسی ویژه میدان مغناطیسی در استوار همراه با فرود نزدیک به عمود تابش خورشیدی ، سبب تشدید استوایی در رسانش موثری می شود ، که آن نیز سرانجام به تقویتی در جریان جت می انجامد .  

داریوش طلعتی  daryoush talati 

جریانهای مغناوسپهری

پلاسماها  معمولا ایستا نبوده ، بلکه تحت تاثیر نیروهای خارجی حرکت می کنند . گاهی مانند مورد باد خورشیدی ، یونها و الکترونها همراه با هم حرکت می کنند . اما گاهی نیز در سایر نواحی پلاسما ، حرکات یونها و الکترونها در جهات مختلف بوده و بدین ترتیب یک جریان الکتریکی به وجود می آورند . چنین جریانهایی ، برای دینامیک پلاسمای اطراف زمین بسیار حایز اهمیتند . این جریانها ، بار الکتریکی ، جرم ، تکانه خطی و انرژی را انتقال می دهند . علاوه براین جریانهای مذکور میدانهای مغناطیسی را تولید می کنند که می توانند به علاوه بر جریانهای مذکور میدانهای مغناطیسی را تولید می کنند که می توانند به طور جدی شکل و مقدار میدانهای از پیش موجود را تغییر دهند و یا وابپیچند .

 در واقع ، واپیچش میدان دو قطبی زمین در د اخل بشکل نوعی مغناطوسپهر با جریانهای الکتریکی همراه است .

تراکم میدان مغناطیسی زمین در سمت روز با شارش جریان در روی سطح مغناطو پوز موسوم به جریان مغناطوپوز توام است . میدان همواره ی سمت شب مغناطوسپهر به جریان دمی جاری در روی سطح دم و نیز با (جریان برگه ی خنثی ) روی برگه پلاسمای مرکزی همراه است ، که هردوی اینها بهم متصل می شوند و یک سیستم جریانی را تشکیل می دهند ، که در نظاره ی آن در راستای خط زمین ، خورشید به شکل دیده می شود .

یک سیستم جریان بزرگ مقیاس دیگر که پیکر بندی مغناطوسپهر داخلی را تحت تاثیر قرار می دهد ، عبارت از (حلقه جریان ) است . این جریان حلقوی ، حلول زمین در جهتی رو به غرب ، در فواصل شعاعی چند برابر شعاع کره ی زمین جاری بوده و توسط ذرات کمربند تششعی فوق الذکر حمل می شود . علاوه بر حرکت برشی آنها ، ذرات مزبور به آهستگی حول زمین کشیده می شود . با سوق پروتونها به سمت غرب و الکترونها در جهت شرق یک جریان خالص بار الکتریکی ایجاد می شود .

تعدادی از سیستمهای جریانی در لایه های رسانای یونسفر زمین در ارتفاعات 100 تا 150 کیلومتری موجودند . برجسته ترین آنها عبارت الکترو افشانه های داخل شفق تخم مرغی شکل ، (جریانهای ) در سمت روز یونسفر با عرض جغرافیایی میانه روز و ( الکترو افشانه ی استوایی ) نزدیک استوای مغناطیسی هستند .

افزون بر این جریان های قائم ، جریانهایی نیز در راستای میدان مغناطیسی در کارند . جریانهای هم راستا  با میدان و سیستم جریانهای مغناطوسپهری در مغناطوسپهر را به جریانهای جاری در یونسفر قطبی پیوند می دهند . جریانهای هم راستا با میدان ، عمدتا توسط الکترونها بر قرار می شوند و برای تبادل انرژی و اندازه حرکت بین این نواحی ، نقش اساسی دارند . 

داریوش طلعتی داریوش طلعتی  daryoush talati   daryoush talati